Afscheid, paragliden en terugreis
Door: Marian
Blijf op de hoogte en volg Marian
26 November 2012 | Ecuador, Cuenca
Hallo allemaal
Alweer het laatste verslag vanuit Ecuador. Jet en ik hebben allebei onze projecten vrijdag afgesloten. En hoe!! Het is bijna niet te beschrijven!! Jet ging vrijdag met alle kinderen van het dagverblijf naar een park waar ze heerlijk kunnen spelen. Ze werd daar overladen met cadeautjes. De kinderen van haar eigen groep hebben het niet zo goed in de gaten, omdat ze daar te klein voor zijn. ( 1 en 2 jaar)
Door de ouders van de kinderen werd ze op handen gedragen en ook door de collega's. Ze vroegen of ze volgend jaar weer terug kwam, nou dat is toch mooi om te horen.
Bij mij werd er op een andere manier afscheid genomen. Vrijdagmorgen werd ik verwacht in de huiskamer van de ouderen.
Bij binnenkomst zag ik bijna alle ouderen en het personeel. Dat doet je echt wat! Iedereen had ballonnen en die werden lek geprikt zodat er een knal ontstond. Mensen zongen en er werd een toespraak gehouden. Zal niet helemaal vertellen wat er gezegd is, maar kwam er wel op neer of ik volgend jaar weer terug wil komen. Het enthousiasme en de blijheid gingen ze missen zeiden ze. Mensen begonnen te huilen, maar daarna gingen we de lekkere dingen eten en dansen en werd het trieste gedeelte ingeruild voor feest! En het is goed zo. De hoofdzuster kwam persoonlijk gedag zeggen en was daarna ook op de dansvloer te vinden. Dit feestje was wel een heel groot cadeau voor mij.
Dacht dat het feest voor die dag wel klaar was, maar niets is minder waar!!
's Middags om 17.00 u werd ik opgewacht door de hoofdzuster (non)van het gehele project. Ze vroeg of ik mee wilde komen naar de eetzaal van de kinderen. Eenmaal daar aangekomen schoten echt de tranen in mijn ogen!! Daar stonden alle kinderen die in het weeshuis ( ongeveer 45) wonen achter een stukje gebak mij toe te zingen. Ze kwamen op me afstormen, de hoofdzuster sprak mij toe en ik kreeg een tas en een sjaal als dank voor het geen ik gedaan heb. Wauw, dan wordt het toch wel emotioneel hoor!!
Maar goed, kinderen zijn kinderen en gelukkig gaan ze daarna weer verder met hun eigen ding zodat je na het gedag zeggen met een goed gevoel het project kan verlaten. We hebben heel veel kleding, ondergoed, sokken, tandpasta achter gelaten waar ze behoefte aan hebben. Er hebben 16 kinderen 2 paar nieuwe schoenen ( 1 paar witte voor school en een ander paar in de kleur die ze zelf mochten kiezen)gekregen. Ook 9 ouderen die geen familie hebben, kregen nieuwe schoenen. De kinderen mogen de schoenen met Kerst voor de eerste keer aan. In de schoolklas en bij de ouderen hebben we een kerstboom gezet. Bij het aansteken van de lichtjes in de kerstboom ging er bij de ouderen een oh, oh bonito op en volgden er een luid applaus. Die mensen hebben dus nog nooit een kerstboom met lichtjes gehad! Niet te geloven toch!! Dit alles hebben wij kunnen doen door de lege flessenactie bij de AH en spontane giften. Super gaaf!! Nogmaals onze hartelijke dank hiervoor!
Vrijdag hadden wij nog een ander feest. Karin ( van de fysio) haar dochter was jarig en werd 15 jaar. Dat is in Ecuador een hele bijzondere leeftijd voor een meisje en wordt heel groots gevierd.
Het meisje wordt dan als vrouw gezien.
Vooraf was er een dienst in de kerk uit dankbaarheid. De dochter Karol kwam voor ons als bruid binnen aan de arm van een jongen. Tijdens de dienst werd ook nog het zoontje van Karin die 3 jaar is gedoopt.
Toen begon het feest, echt heel bijzonder allemaal. Het verhaal wordt te lang als alles verteld gaat worden, maar kan zeggen dat het geweldig was om mee te maken.
We zijn in de provincie Canar geweest. Wat daar op viel is dat de vrouwen die getrouwd zijn 2 balletjes aan de voorkant van hun hoed hebben hangen. Bij de vrouwen die nog solo zijn hangen de balletjes aan de achterkant!!
Vandaag hebben Jet en ik eens flink gek gedaan, we zijn gaan paragliden . En het was echt super gaaf. Jammer dat het in onze ogen te kort duurde. Jet maakte in eerste instantie een valse start en viel pardoes op haar buik, maar het is allemaal goed gekomen. Ze hing 5 minuten daarna geheel ontspannen tussen de bergen!!
Vanmiddag wilden we in de kroeg even een wijntje nemen, maar helaas voor ons ging dat niet door. In Cuenca (misschien wel in heel Ecuador) worden er op zondag na 16.00 uur geen alcoholische dranken meer geschonken. Nou ja, dan morgen maar!!!
En dan zit het er voor ons in Ecuador op. Het was een geweldige ervaring om dit te doen. Woensdag hopen wij weer veilig op Nederlandse bodem aan te komen en vinden het natuurlijk ook heel fijn om manlief, kids, familie, vrienden en heel veel anderen weer te gaan zien.
In Nederland vroegen er wel mensen waarom ik in Ecuador vrijwilligerswerk ging doen, terwijl er in Nederland ook genoeg te doen is en mensen het nodig hebben. Mijn antwoord daarop is dat het ook best zo is! Daar in tegen doe ik mijn hele leven al vrijwilligerswerk voor verschillende organisaties in Nederland. Mijn wens was altijd al om in het buitenland iets te gaan doen en dat is er nu van gekomen. Het is zo waardevol om eens om de hoek van een ander land te kijken hoe het er daar aan toe gaat.
En weet best wel dat niet iedereen in de gelegenheid is om dit te kunnen doen, zowel financieel, gezondheid en thuissituaties.
Wat dat betreft zitten Jet en ik in de gelukkige situatie om dit wel te kunnen doen. Daar zijn we ons best wel van bewust. Dat onze mannen er achter staan. Die zouden ook kunnen zeggen om zelf van dat geld op vakantie te gaan. Dus Peet en Willem, super bedankt.
En dan ook de vraag die wel eens gesteld wordt of ik dit voor mij zelf doe of voor een ander. Daarop is het antwoord : beide
Het vrijwilligerswerk is iets dat komt vanuit je hart. Je moet er iets mee hebben, wat het ook is. Als je er niet achter staat is dat voel/ merkbaar voor die ander. Je moet gewoon zelf goed in je vel zitten en iets uitstralen, anders houd je het niet vol. Je gaat niet even zomaar naar een ver land om daar iets te doen. Daar moet je goed over nadenken en goed voor bereiden. En voor jezelf is dan daar de uitdaging die je aangaat in een ander land.
Het is zo anders dan in Nederland. En ik denk dat het goed is om in een ander land te ervaren hoe het leven daar is. En dan niet op een vakantie, maar midden tussen de bevolking staan. Het is een verrijking van je eigen leven. Dus dat stukje doe je voor jezelf, maar de rest doe je voor die ander.
Verder willen wij iedereen heel hartelijk danken voor alle leuke, lieve reacties, maar ook voor alle andere mailtjes die wij mochten ontvangen. Echt helemaal te gek!!
En dan aan het eind van deze weken wil ik Jet heel hartelijk bedanken. In principe zou ik alleen naar Ecuador gaan en dat had ik zeker weten ook gered. Jet besloot om mee te gaan naar Ecuador en het is echt geweldig geweest. Het is anders geworden, de gezelligheid, de gesprekken, de humor, het vertrouwen en nog veel meer, te veel om op te noemen. Ik had het niet willen missen. We hebben keihard gewerkt, maar er ook van genoten en zijn het waardevolle weken geworden. We kunnen hier met een tevreden en dankbaar gevoel op terug kijken.
Allemaal tot gauw in Nederland
Jet en Marian
Alweer het laatste verslag vanuit Ecuador. Jet en ik hebben allebei onze projecten vrijdag afgesloten. En hoe!! Het is bijna niet te beschrijven!! Jet ging vrijdag met alle kinderen van het dagverblijf naar een park waar ze heerlijk kunnen spelen. Ze werd daar overladen met cadeautjes. De kinderen van haar eigen groep hebben het niet zo goed in de gaten, omdat ze daar te klein voor zijn. ( 1 en 2 jaar)
Door de ouders van de kinderen werd ze op handen gedragen en ook door de collega's. Ze vroegen of ze volgend jaar weer terug kwam, nou dat is toch mooi om te horen.
Bij mij werd er op een andere manier afscheid genomen. Vrijdagmorgen werd ik verwacht in de huiskamer van de ouderen.
Bij binnenkomst zag ik bijna alle ouderen en het personeel. Dat doet je echt wat! Iedereen had ballonnen en die werden lek geprikt zodat er een knal ontstond. Mensen zongen en er werd een toespraak gehouden. Zal niet helemaal vertellen wat er gezegd is, maar kwam er wel op neer of ik volgend jaar weer terug wil komen. Het enthousiasme en de blijheid gingen ze missen zeiden ze. Mensen begonnen te huilen, maar daarna gingen we de lekkere dingen eten en dansen en werd het trieste gedeelte ingeruild voor feest! En het is goed zo. De hoofdzuster kwam persoonlijk gedag zeggen en was daarna ook op de dansvloer te vinden. Dit feestje was wel een heel groot cadeau voor mij.
Dacht dat het feest voor die dag wel klaar was, maar niets is minder waar!!
's Middags om 17.00 u werd ik opgewacht door de hoofdzuster (non)van het gehele project. Ze vroeg of ik mee wilde komen naar de eetzaal van de kinderen. Eenmaal daar aangekomen schoten echt de tranen in mijn ogen!! Daar stonden alle kinderen die in het weeshuis ( ongeveer 45) wonen achter een stukje gebak mij toe te zingen. Ze kwamen op me afstormen, de hoofdzuster sprak mij toe en ik kreeg een tas en een sjaal als dank voor het geen ik gedaan heb. Wauw, dan wordt het toch wel emotioneel hoor!!
Maar goed, kinderen zijn kinderen en gelukkig gaan ze daarna weer verder met hun eigen ding zodat je na het gedag zeggen met een goed gevoel het project kan verlaten. We hebben heel veel kleding, ondergoed, sokken, tandpasta achter gelaten waar ze behoefte aan hebben. Er hebben 16 kinderen 2 paar nieuwe schoenen ( 1 paar witte voor school en een ander paar in de kleur die ze zelf mochten kiezen)gekregen. Ook 9 ouderen die geen familie hebben, kregen nieuwe schoenen. De kinderen mogen de schoenen met Kerst voor de eerste keer aan. In de schoolklas en bij de ouderen hebben we een kerstboom gezet. Bij het aansteken van de lichtjes in de kerstboom ging er bij de ouderen een oh, oh bonito op en volgden er een luid applaus. Die mensen hebben dus nog nooit een kerstboom met lichtjes gehad! Niet te geloven toch!! Dit alles hebben wij kunnen doen door de lege flessenactie bij de AH en spontane giften. Super gaaf!! Nogmaals onze hartelijke dank hiervoor!
Vrijdag hadden wij nog een ander feest. Karin ( van de fysio) haar dochter was jarig en werd 15 jaar. Dat is in Ecuador een hele bijzondere leeftijd voor een meisje en wordt heel groots gevierd.
Het meisje wordt dan als vrouw gezien.
Vooraf was er een dienst in de kerk uit dankbaarheid. De dochter Karol kwam voor ons als bruid binnen aan de arm van een jongen. Tijdens de dienst werd ook nog het zoontje van Karin die 3 jaar is gedoopt.
Toen begon het feest, echt heel bijzonder allemaal. Het verhaal wordt te lang als alles verteld gaat worden, maar kan zeggen dat het geweldig was om mee te maken.
We zijn in de provincie Canar geweest. Wat daar op viel is dat de vrouwen die getrouwd zijn 2 balletjes aan de voorkant van hun hoed hebben hangen. Bij de vrouwen die nog solo zijn hangen de balletjes aan de achterkant!!
Vandaag hebben Jet en ik eens flink gek gedaan, we zijn gaan paragliden . En het was echt super gaaf. Jammer dat het in onze ogen te kort duurde. Jet maakte in eerste instantie een valse start en viel pardoes op haar buik, maar het is allemaal goed gekomen. Ze hing 5 minuten daarna geheel ontspannen tussen de bergen!!
Vanmiddag wilden we in de kroeg even een wijntje nemen, maar helaas voor ons ging dat niet door. In Cuenca (misschien wel in heel Ecuador) worden er op zondag na 16.00 uur geen alcoholische dranken meer geschonken. Nou ja, dan morgen maar!!!
En dan zit het er voor ons in Ecuador op. Het was een geweldige ervaring om dit te doen. Woensdag hopen wij weer veilig op Nederlandse bodem aan te komen en vinden het natuurlijk ook heel fijn om manlief, kids, familie, vrienden en heel veel anderen weer te gaan zien.
In Nederland vroegen er wel mensen waarom ik in Ecuador vrijwilligerswerk ging doen, terwijl er in Nederland ook genoeg te doen is en mensen het nodig hebben. Mijn antwoord daarop is dat het ook best zo is! Daar in tegen doe ik mijn hele leven al vrijwilligerswerk voor verschillende organisaties in Nederland. Mijn wens was altijd al om in het buitenland iets te gaan doen en dat is er nu van gekomen. Het is zo waardevol om eens om de hoek van een ander land te kijken hoe het er daar aan toe gaat.
En weet best wel dat niet iedereen in de gelegenheid is om dit te kunnen doen, zowel financieel, gezondheid en thuissituaties.
Wat dat betreft zitten Jet en ik in de gelukkige situatie om dit wel te kunnen doen. Daar zijn we ons best wel van bewust. Dat onze mannen er achter staan. Die zouden ook kunnen zeggen om zelf van dat geld op vakantie te gaan. Dus Peet en Willem, super bedankt.
En dan ook de vraag die wel eens gesteld wordt of ik dit voor mij zelf doe of voor een ander. Daarop is het antwoord : beide
Het vrijwilligerswerk is iets dat komt vanuit je hart. Je moet er iets mee hebben, wat het ook is. Als je er niet achter staat is dat voel/ merkbaar voor die ander. Je moet gewoon zelf goed in je vel zitten en iets uitstralen, anders houd je het niet vol. Je gaat niet even zomaar naar een ver land om daar iets te doen. Daar moet je goed over nadenken en goed voor bereiden. En voor jezelf is dan daar de uitdaging die je aangaat in een ander land.
Het is zo anders dan in Nederland. En ik denk dat het goed is om in een ander land te ervaren hoe het leven daar is. En dan niet op een vakantie, maar midden tussen de bevolking staan. Het is een verrijking van je eigen leven. Dus dat stukje doe je voor jezelf, maar de rest doe je voor die ander.
Verder willen wij iedereen heel hartelijk danken voor alle leuke, lieve reacties, maar ook voor alle andere mailtjes die wij mochten ontvangen. Echt helemaal te gek!!
En dan aan het eind van deze weken wil ik Jet heel hartelijk bedanken. In principe zou ik alleen naar Ecuador gaan en dat had ik zeker weten ook gered. Jet besloot om mee te gaan naar Ecuador en het is echt geweldig geweest. Het is anders geworden, de gezelligheid, de gesprekken, de humor, het vertrouwen en nog veel meer, te veel om op te noemen. Ik had het niet willen missen. We hebben keihard gewerkt, maar er ook van genoten en zijn het waardevolle weken geworden. We kunnen hier met een tevreden en dankbaar gevoel op terug kijken.
Allemaal tot gauw in Nederland
Jet en Marian
-
26 November 2012 - 07:56
Ria Van Leeuwen-Heskes:
Hoi Marian,
Wat een mooi reisverslag!
Het is of ik erbij ben geweest, de emoties bij het afscheid nemen met name.....
Geniet nog van je laatste dagen en een voorspoedige reis naar NL.
Gr. Ria -
26 November 2012 - 09:34
Sander Scheerders:
Ha Marian,
Wat vliegt de tijd hè? Ik heb al je reisverslagen met veel plezier gelezen dus om dat allemaal mee te maken moet nog leuker geweest zijn! En sowieso natuurlijk erg goed dat je dit gedaan hebt en de mensen hebt kunnen helpen: hulde!!
Goede terugreis alvast, groetjes,
Sander -
26 November 2012 - 11:36
Ans:
Hoi Marian,
Wat een bijzondere tijd heb je gehad. Ook bijzonder was dat we mee konden lezen en er zo een beetje bij waren . Bedankt voor je mooie verslagen , een goede reis en tot kijk weer hier in ons kouwe landje. -
26 November 2012 - 12:09
Gerda:
Hoi Marian,
Op afstand heb ik met je meegeleefd en genoten van je prachtige vehalen.
Na zo'n lange afwezigheid zul je ook wel weer heel blij zijn om Peet en de kinderen weer te zien!
Ik hoef je niet te vragen of je spijt hebt van dit grote avontuur.
Jij en je vriendin hebben veel kunnen doen in Equador en jullie zullen vast met een zeer voldaan gevoel
in het vliegtuig stappen.
Ik wens jullie een hele goede reis!
Groetjes van je nicht Gerda. -
26 November 2012 - 20:37
Bert Soeteman:
Nu je haast weer thuis bent kan ik je vertellen dat ik met veel genoegen je verslagen gelezen heb en elke keer weer retour was in Equador. BEDANKT. IK hoop dat zulke avonturen niet even verslavend werken als reizen op zich want dan heeft Pete een probleem. Welkom thuis en tot spoedig. -
27 November 2012 - 15:24
Joke K:
Hoi Marian.
Op de valreep nog jullie laatste verslag gelezen en als het goed is zijn julle koffers weer gepakt.
We wensen jou en Jet een goede terugreis en heel gouw tot ziens.
gr Joke en de rest -
27 November 2012 - 17:16
Karin:
Hoi Marian,
Ik heb ook nog even op de valreep je verslag gelezen!Was weer genieten, ook de mooie foto's.Nou Marian en Jethet zit er bijna op!Een hele goede terugreis gewenst!En Marian bedankt voor je mooie verslagen!Gr Karin en de jongens -
28 November 2012 - 09:51
Emmy:
Zo ook nog even op de valreep reageren.Wat een afscheid zeg.Jullie zullen wel wat afgeslikt hebben zo indrukwekkend en emotioneel.
Ze zullen julllie missen jullie spontaniteit en lach.
Een welkom thuis gewenst in MIDDEN - DELFLAND.
Maar eerst even bij komen van alle indrukken en de reis.
Geniet van thuiskomst in jullie gezin
Emmy
-
28 November 2012 - 17:54
Rosie:
Hoi Wereldburgers.
Met m'n eigen ogen kunnen aanschouwen dat jullie veilig weer voet op Nederlandse bodem hebben gezet, helemaal geweldig om daar bij aanwezig te zijn geweest. Nu is het wachten op het boekwerk met ervaringen! Maar eerst helemaal acclimatiseren in het koude kikkerland. Meisen hardstikke bedankt voor de reisverslagen en de schitterende foto's ik (en velen met mij) hebben er van genoten. Ik wens jullie een fijne tijd met het geweldige thuisfront (wat een dikke pluim verdient) en vooral fijne herinneringen aan de afgelopen tijd.
Tot het volgende project!
Liefs Rosie en Japijo
-
30 November 2012 - 22:33
Fien Van Bommel:
Marian.
Ik kan alleen maar zeggen, wat een geweldige ervaring heb je opgedaan door deze reis te kunnen maken.
Het verslag was echt geweldig om te lezen.
Kom thuis tot rust, want het zal weer een grote omschakeling zijn, maar ik denk dat het thuisfront blij is dat je weer thuis bent. Ze zullen van je verhalen genieten.
Lieve groet, Fien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
